Sadzawka

[Ivy]

Niewielka sadzawka otoczona drzewami, które dają cień w upalne dni.

[Idina]

A przybiegłam sobie tu. I wskoczyłam do wody. I się zaczęłam nudzić.

[Sirius]

Wbiegłem rzucając się do wody. Nie zauważyłem kotki, która była obok mnie. Zanurkowałem i zerwałem wodny anubias, który był potrzebny do antidotum.
Wynurzyłem się i napotkałem wzrok Indiny. Spłonąłem rumieńcem na myśl o incydencie w lecznicy. Odebrało mi mowę.

[Idina]

Idina przypominając sobie to co się stało w lecznicy zaczęła się rumienić. Zanurkowała.

[Lucyfer]

Jak by nigdy nic weszła na tereny wroga. Była rozzłoszczona po tym co się dziś stało.

[Sirius]

-Ehemmm przepraszam za tamto.....poniosło mnie....-zacząłem bełkotać, ale nie było to potrzebne. Byłem przekonany w 100%  co do mojego uczucia wobec tej samicy.
Zauważyłem obcego kota.
-Co tu robisz? Z jakiego stada?-chciałem wiedzieć.

[Lucyfer]

Popatrzyła na dwójkę kotów groźnym wzrokiem. Miała ochotę się zemścić, ale czy zrobić to czy iść za radą przywódcy ,,Pogadaj". No nic. Jak będą chcieli atakować użyje iluzji. Nic wielkiego. - Jestem Lucyfer - odparła i popatrzyła na nich już spokojniejszym wzrokiem - jestem z Klanu Cienia - odparła jak by nigdy nic. Niech wiedzą. Co mi szkodzi?

[Idina]

Nie odpowiedziałam na słowa Siriusa.
-  Z Cienia?! WYNOCHA! - krzyknęłam do tej kotki

[Sirius]

-Wynocha szlamo! Wiem, może i jesteś lucyferem, ale nie masz prawa wstępować na nasze tereny!-krzyknąłem. Za mną powstała dość pokaźnych rozmiarów fala.
-Pójdziesz stąd, i nas nie tkniesz. Macie swoje zdebilone tereny i tam bądźcie! Ale jak chcesz, to zawsze możesz się dołączyć do nas-powiedziałem z chytrym uśmiechem.

[Lucyfer]

Lucyfer wytrzeszczyła oczy. - T-Ty wiesz kim.. Kim ja jestem? - przeraziła się. Nie sądziła, że ktokolwiek inny oprócz jej i innych Arcydemonów i Demonów wie o istnieniu Lucyfera I.

[Idina]

- WON! IDŹ SOBIE TY OD TYCH DEBILÓW! - krzyknęłam

[Lucyfer]

Lucy się poirytowała czekając na odpowiedź z kąd wie o Lucyferze. Jej ciało pokryły czarne cienie i zmieniła się w samego Lucyfera. Popatrzyła na dwójkę zakochanych z małym współczuciem. - Nie odejdę z tond puki nie usłyszę odpowiedzi - mruknęła.

[Sirius]

-Spoko! Chcesz wiedzieć? Masz!. Straszyli mnie nimi w zoo, a potem sporo o nich czytałem. Podróżując wypytywałem o was dość różne koty, wilki i inne staworzenia -mruknąłem złośliwie.
-I wiem, że nie możesz przebywać w jego ciele dosyć długo bo się rozpadniesz-Prowadziłem wykład.
-Coś jeszcze? Ah tak! masz nadzwyczajną siłę, która zżera cię od środka-rzuciłem i odwróciłem się.
-Idę z tego zdebilonego miejsca. Jak coś to jestem na moim drzewie przy lecznicy.-powiedziałem do Indiny.

[Idina]

To teraz won! - powiedziałam.

[Lucyfer]

Byłam w szoku. Również czytałam wiele o Lucyśku ale, on wiedział dużo, lecz ja wiem więcej. Uśmiechnęła się usłyszawszy odpowiedź. - No cóż.. No dobrze, opuszczam wasz teren, lecz zobaczymy się jutro - spojrzała ostatni raz na nich ciepłym wzrokiem, zmieniła się znów w w normalną siebie i odeszła.