Lochy

[Ivy]

Głęboko pod ziemią znajdują się długie korytarze prowadzące do lochów.

[Shinda]

Nie miała co robić, więc polazła do lochów. Dosyć długo spacerowała sobie tymi jakże zajebiaszczymi korytarzami, aż w końcu przystanęła, podeszła do jednej ze ścian i pazurami zaczęła na niej wydrapywać jakieś wzory. Ślady pazurów po kilku minutach zaczęły układać się w rysunek przedstawiający kirina. Shinda odeszła od ściany kilka kroków i spojrzała na swoje "dzieło". Zabawnie przekręciła łeb- jak to miała w zwyczaju, po czym postanowiła kontynuować swoją "wyprawę" i zniknęła w korytarzu.

[Shinda]

Powolnym krokiem szła przez lochy, od czasu do czasu zatrzymując się i wydrapując na podłodze lub ścianach różne rysunki: kruka, węża, pegaza i lwa. Po jakimś czasie usiadła w kącie i zaczęła wylizywać sobie łapy.

[Shinda]

Minęło kilka godzin. Znalazła wyjście z lochów i poszła gdzie indziej.

[Shinda]

Postanowiła ponownie odwiedzić to miejsce. Cały czas myślała o "świetlistym lesie", w którym ostatnio przebywała- szkoda, że nie mogła zostać tam dłużej, było tam przecież tyle ciekawych rzeczy do obejrzenia. No nic, stwierdziła, że kiedyś spróbuje ponownie dostać się na tereny Światła.
W pewnym momencie przypomniała sobie o "rysunkach", które wydrapała poprzedniego dnia na ścianach lochów. Odszukała obraz przedstawiający kirina. Przyjrzała się mu- czegoś w nim brakowało... Po chwili namysłu "dorysowała" mu na szyi niewielki medalion, podobny do tego który sama nosiła na ogonie.

[Shinda]

Następnie odszukała rysunek przedstawiający pegaza- w sumie...jemu też czegoś brakowało. Kilkoma ruchami pazura "dorysowała" mu róg na czole, zmieniając go w alicorna. Odeszła i położyła się pod przeciwległą ścianą. Oparła głowę o przednie łapy i co jakiś czas zerkała na wydrapanego w ścianie konia.

[Shinda]

Po około 20 minutach wstała i wyszła.

[Cermor]

Wbiegł do lochów razem z gepardzicą i rzucił nią o ścianę, przywołał dwa Cienie. Jeden z nich oblepił ciało gepardzicy sprawiając, że stała się widoczna, a drugi przygniótł ją do ziemi. Gepard spojrzał z pogardą na Świetlika.
-No proszę, tak łatwo się dać złapać... Nie wierzę własnym oczom. - zaśmiał się i z niecierpliwością oczekiwał przybycia Mavericka. Wykorzystał to, że jest w lochach i przykuł kocicę do ściany.

[Idina]

- Idiota! - krzyknęłam - Myślisz że to koniec? Oj mylisz się! - dodałam. Czemu mnie przykuł do ściany?! Mam pewien pomysł.
-  Honte à vous! Vous êtes un idiot! - krzyknęłam do niego - Nie myśl że się poddam!  - mój francuski może go rozwali. Zobaczyłam sokoła.

[Cermor]

Słowa gepardzicy rozbawiły Cermora, jakby potrafiła tylko wyzywać innych od idiotów.
-No to proszę bardzo, pokaż jaka jesteś waleczna. - Uśmiechnął się szyderczo i wysłał jeden Cień, który spowodował koszmary u Świetlika. 

[Idina]

Tak sobie ze mną pogrywa! Lecz nie zauważył sokoła. Co on ma z tymi cieniami. Muszę go ignorować, nie przejmować się. Myśli o czymś miłym. Myśl.

[Sirius]

Zajrzałem przez kraty lochu.
-Ej-szepnąłem do Indiny, i posłałem jej szeroki uśmiech.
-A do pana mam pewną wiadomość. Mamy jednego z waszych. Pakt jest taki: Wy oddajecie gepardzice, my tygrysa. Piszesz się?-zapytałem Cermora.

[Idina]

Kiedy zobaczyłam Siriusa przestraszyłam się. Lecz kiedy posłał mi uśmiech uspokoiłam się. Też się do niego uśmiechnęłam. Nadal walczyłam z koszmarem.

[Cermor]

Spojrzał na kraty gdzie Świetlikowa sierota się pojawiła, jeszcze jakieś pakty proponuję? Gepard odpowiedział.
- I ja mam wam zaufać? Prędzej świnie zaczną latać niż ja się zgodzę na twój pakt. Jak ja mam mieć pewność, że nie chcecie mnie oszukać? - warknął. Chociaż Mavericka nadal nie było. Chyba go nie dopadli...

[Sirius]

-Po pierwsze, świnie nie będą latać, po drugie, chyba ci zależny na przyjacielu-powiedziałem ironicznie.
-Albo się zgadzasz, albo trudno. Ja poczekam jeszcze z 10 min.-dorzuciłem, po czym siadłem przed zamkiem.