Podziemne jezioro

[Lucyfer]

Uśmiech znikł z pyszczka gepardzicy gdy usłyszała odpowiedź. Przecież nie mogłaby powiedzieć jej, że gościła w swoim ciele demona. Chociaż.. Do tego, że jej ukochany znikł to tak samo było z jej zmarłym ukochanym. Ale nie ma co żyć przeszłością. - Powiedziałaś mi to z własnej woli. Nie zmuszałam Cię. A o mojej przeszłości nie musisz nic wiedzieć. - westchnęła ciężko.

[Viktoria]

-Jassne, ja cię też nie zmuszam - odpowiedziała - Jeśli nie chcesz to nie mów... - odwróciła łebek i popatrzyła na wodę.

[Lucyfer]

Gepardzica znów się uśmiechnęła i położyła głowę na łapach. Zamyśliła się. Nie wiedziała co ma robić. W takich okolicznościach mogłaby poczytać jakąś książkę - lecz biblioteki brak.

[Viktoria]

Leżała tak przez chwilkę, rozmyślała nad tym co mogłaby teraz zrobić. Odgarnęła łapką kamyczki które akurat leżały przed nią. Z pluskiem wpadły do wody.

[Lucyfer]

Kamyki, które wpadły do wody ochlapały Lucyfer. Niezadowolona podniosła łeb aby uniknąć następnych nieprzyjemnych ataków wody. - Nie znoszę wody - mruknęła

[Viktoria]

-Taak? - powiedziała z przekorą. Celowo wrzuciła do wody następne kamyczki. -Chyba nie lubisz być mokra. - mrugnęła do gepardzicy.

[Lucyfer]

- Tak! - powiedziała donośnym głosem i spojrzała złym wzrokiem na rozbawioną kotkę. Machnęła ogonem i wrzuciła Viktorię do wody.

[Viktoria]

-Hej noo! Czemu to zrobiłaś? - szybko łapiąc trochę powietrza zanurkowała. Spłynęła na dno i łapką strąciła czapeczkę z głowy tak żeby wypłynęła na powierzchnię. Ona sama wypłynęła w niewidocznym miejscu i obserwowała jak Lucyfer zareaguje.

[Lucyfer]

Lucyfer zaczęła chichotać. Nie uważała, że coś się jej stanie. Wyłowiła czapkę i położyła ją na suchym lądzie. Nie pasowałoby jej to, żeby się zniszczyła pod wpływem wody.

[Viktoria]

Zobaczyła że Lucyfer wyjęła jej czapeczkę z wody "To dobrze" pomyślała nadal tkwiąc bez ruchu za wielkim głazem. Nabrała powietrza i znów niezauważalnie wpłynęła do wody. Miała zamiar wypuścić trochę bąbelków na środku jeziora.

[Lucyfer]

Lucy nie miała najmniejszego zamiaru wchodzić do wody. Najlepiej to mogłaby przywołać jakiegoś małego węża, żeby wykurzył kotkę z wody. Ale komu by się chciało? Mniejsza. Gepardzica patrzyła tak na jezioro i próbowała wyłapać ruch wody, żeby zobaczyć Viktorię.

[Viktoria]

Z pod wody widziała Lucyfer, ale ona nie miała szans zobaczyć Viktorii. Jak dobrze że kiedyś uczyła się trochę o wodzie i pływaniu i nurkowaniu. Wypuściła powietrze z ust, ku górze wypłynęły bańki powietrza. Ona sama przeszła po dnie trochę w stronę głazu. Wynurzyła sam pyszczek dopiero za głazem, tak żeby nabrać powietrza ale pozostać niewidoczną.

[Lucyfer]

Zauważyła bąbelki. Uważała, że ta kotka coś knuje. Przyglądała się całemu jeziorku i nasłuchiwała czy coś przypadkiem nie wynurza się z wody, lub nurkuje.

[Viktoria]

""Hmm, czyżby nie działało?" Postanowiła zaczekać bez ruchu jeszcze trochę. Czas był tu ważny. W końcu ile małe kocię może przebywać na dnie bez powietrza? Czekała.

[Lucyfer]

Ziewnęła znudzona. Nagle zauważyła rybę. Bez wahania rzuciła się na zwierze i wyciągnęła z wody. W wodzie nie zauważyła śladu po kociaku. Zaczęła pałaszować wyłowioną rybę jak by nigdy nic.