Zaśmiał się w duchu. Mici ma widać szerokie grono znajomych. - Tak się pytam. Jeśli moje pytania Cię denerwują to przepraszam.
_________________
Poczekamy aż przyjdzie, czy piszemy dalej?

W jego głosie słychać było coś jakby złość. I nagle uświadomił sobie, że cały czas się w niego wpatruje. Skarcił się w duchu. Jak mógł tak bezmyślnie postąpić. Ale było minęło. - Witaj. - powiedział miękkim głosem. - Czym... Kim jesteś? - natychmiast się poprawił.

Wszedł. Był na siebie wściekły. Jak mógł na tak długo zostawić ukochaną! I jeszcze jej o tym nie mówić! Nie zauważywszy śpiącej tygrysicy ryknął potężnie w zimnej furii. W końcu położył się próbując spać. Lecz po pewnym czasie zdał sobie sprawę, że układa w głowie rozmowę z Lucyfer jak jej to wszystko tłumaczy. Westchnął. Fala gniewu, jaka go wcześniej opętała już minęła, ale nadal nie mógł się wyzbyć wrażenia, że on ją zdradził. Westchnął. W końcu dostanie pierdolca jak jej nie wytłumaczy. Ale na razie nic nie mógł zrobić poza obserwacją.

Cały czas leżał w jaskini. Tylko, że kiedy one wyszły i schował się tak, by go nikt go nie widział i nie słyszał.
Nagle ujrzał Viktorię i tą kotkę ze skrzydłami, która wcześniej się na niego wydarła. Westchnął pod nosem. Nie chciało mu się z nią gadać, nie polubił jej za bardzo. Za to bardzo polubił tą małą. Coś w niej takiego było... coś... dziwnego. Ale najwyraźniej ona nie chciała go teraz znać, przynajmniej on tak odebrał jej zachowanie. Zamyślił się głęboko. Nie chciało mu się nigdzie iść, więc postanowił, że jeszcze trochę posłucha ich rozmowy.
___________
Nie piszcie, że któraś go zobaczyła czy wyczuła, bo na początku pisałam, że jest niewidoczny i niesłyszalny c;

By być całkowicie niewyczuwalnym i niewidocznym trzeba mieć takową moc, inaczej zawsze jest szansa, iż ktoś choćby przez przypadek Cię wyczuję bądź zobaczy. (;

- Przepraszam z najście. - powiedział szybko. Nie miał ochoty wdawać się w bójki. - Nazywam się Fimbrethil, jestem irbisem. Przyszedłem tu do Viktorii ponieważ wcześniej ją nieświadomie uraziłem i dzisiaj chciałbym ją za to przeprosić.

Obudził się. W głowie nadal huczało mu od nocnych koszmarów. Miewał je od czasu kiedy odszedł by wypełnić pewne zadanie. Otrząsnął się. Wstał. Obudził na chwilę Lucyfer tak, by ta kiedy się obudzi, wiedziała dokąd pójść. - Idę poszukać Viktorii. - powiedział i wyszedł.

- Ostatnio moje futro trochę zgęstniało . - Mrugnął porozumiewawczo i położył się z jednym z głazów. - tak dawno cie nie przytulałem.