Nurt Flurum

[Cermor]

- Jestem tu Przywódcą... - Odrzekł i umilkł. Cień szepnął mu, żeby poszedł na polowanie, gdyż zaczynało mu się już trochę nudzić. Cermor gadał niczym  jakaś pogodynka, a on nawet ryby nie mógł męczyć.

[Lucyfer]

- Rozumiem - powiedziała ciszej niż zwykle, wstała i rozciągnęła się - ja chyba pójdę po coś na ząb i może później znaleźć jakieś miejsce do przespania się. Polecasz jakieś dobre schronienie?  - zapytała się a na jej grzbiecie pojawiła się para upierzonych na czarno skrzydeł.

[Cermor]

-Zależy, gdzie chcesz spać, idź tam gdzie Ci będzie najwygodniej. Tereny naszego stada są rozległe, z łatwością znajdziesz jakieś miejsce dla siebie.  Ja również idę polować. - Wstał i spojrzał na skrzydła Lucyfer, pojawiły znikąd, tak samo jak wcześniej znikły. Ciekawiło go trochę jaką mocą dysponuję tamta, skoro może je materializować kiedy chcę. Skinął jej głową. Wyszedł.


(Dracon, nie możesz być 2 miejscach na raz, wyjdź z poprzedniego terenu lub usuń ten post.)

[Lucyfer]

- Dziękuję za informacje - uśmiechnęła się i wzniosła w powietrze. Wyleciała z Nurtu Flurum.

[Lulu]

Przyszła na tereny cienia z do połowy zamarzniętą bryłą lodu i kocicą w jej wnętrzu. Przytarganie jej tutaj zajęło jej dużo czasu, ale udało się. Lulu spojrzała na szybki nurt wody i wepchnęła do niego lodowa bryłę, taka rzeka była niebezpieczna, ale taki typ jak ona pewnie znajdzie setki sposobów na ratunek. Karakal wycofał się razem ze swoją laleczką, obaj wyszli.

[Lucyfer]

Lucyfer rozmroziła się szybko i wydostała się z zimnej wody. Była zła i rozzłoszczona, że nie przewidziała ataku. Poszła się wyżyć się na drzewach. Zaczęła mocno bić głową o drzewo, aż zaczęła się jej lać z głowy krew. Zobaczywszy krew szybko zmieniła się w spowrotem w normalną siebie. Usiadła pod drzewem i zakryła łapą ranę. Myślała sobie, jak o jakimś nieudaczniku. W końcu rozbolała ją głowa i poszła się przejść. Wyszła spokojnym krokiem.

[Lulu]

Znów przytargała tą kość lodu i znów wrzuciła ją rzeki, gdzie spłynęła razem z nurtem, gdzie prędzej czy później słońce roztopi lód i będzie znów wolna.

[Lulu]

Popatrzyła chwilę jak bryła lodu zostaje porwana przez prąd, po czym pospiesznym krokiem opuszcza obce tereny z uśmiechniętą szyderczo maskotką.

[Lucyfer]

Po kilku minutach spędzonych w wodzie lód się roztopił i Lucy wyszła. Otrzepała się i zadawała sobie pytanie "Znowu..?" i "Co ja im zrobiłam..?". Usiadła sobie na brzegu i poczekała aż wyschnie, gdy to się stało wyszła.

[Mici Tiluu]

Gdy zobaczyła wychodzącą gepardzicę, schowała się za rzadkimi krzakami. Dosyć słaba kryjówka dla kogoś z niebieskim futrem, ale miała nadzieję, że tamta nie zwróci na nią uwagi.

Lucyfer już tu nie ma, dawno opuściła te tereny.

[Mici Tiluu]

Gdy tylko obca odeszła, Mici wskoczyła do wody. Jak dawno nie pływała! Niestety w poniewczasie zorientowała się, że nurt pędzi na łeb, na szyję, a woda jest czarna niczym atrament. Z wielkim wysiłkiem trzymała się głazu na dnie i zastanawiała się co zrobi, gdy miną 24h...

[Mici Tiluu]

Po paru próbach, wykombinowała, jak się wydostać. Ryjąc pazurami ziemię wydostała się z morderczego nurtu.
- lekcja na dziś: nie pływać tutaj - prychnęła i machając ogonem odeszła.

[Lucyfer]

Weszła z małym pudełkiem i dziwnym wywarem. Chciała przeprowadzić test na rybie. Położyła pudełko niedaleko brzegu i sama podeszła bliżej rzeki. Złapała rybę i wyciągnęła ją na ląd. Podrapała ją trochę, aby sprawdzić, czy wywar faktycznie działa. Później podała tajemniczą miksturę rybie. Rany zniknęły. Lucyfer ucieszyła się, gdyż stworzyła swój pierwszy leczniczy wywar. Ucieszona była tą wiadomością. Odniosła rybę do rzeki. Zabrała pudełko i wyszła.

[Lucyfer]

Wróciła nad rzekę z kolejnym wywarem. Złapała kolejną rybę i dała jej kolejną miksturę. Ryba zaczęła się trząść. Zaczęła się ślinić. Po chwili w ogóle się nie ruszała. Lucyfer przeraziła się, lecz była uradowana tym faktem, że stworzyła wywar, który zabija. Po chwili ciało ryby zaczęło być całe czarne i śmierdziało spalenizną. Lucy przyglądała się ze zdziwieniem rybie, która się tak męczyła. Lucy zerwała się z miejsca, zabrała pudełko i wybiegła z terenów Nurtu Flurum.

[Cermor]

Wszedł, zaczął się rozglądać i usiadł znudzony pod drzewem. Warknął coś cicho do Cienia, który ostatnimi czasy zaczynał go coraz bardziej drażnić, ciągle na niego syczał i wymykał mu się spod kontroli. Cermor chciał go odpędzić, ale mu się nie udało, skutek był wręcz odwrotny, bo Cień nagle cicho ryknął i skoczył na geparda. Po krótkiej walce wygrał z nim i go opętał. Cermor powoli wyszedł kierowany wolą Cienia.