Mchowe ambulatorium

[Mici Tiluu]

 - witajcie - Mici szła ostrożnie, by nie rozbolał jej ponownie bok - przepraszam, że was opuściłam, ale moja nowa moc - wizje - wymknęła mi się spod kontroli i byłam przerażona i... - głos jej się załamał - i nie wiedziałam co zrobić. Przed oczami jakieś wersje niemożliwych zdarzeń, a Lucyfer zagrożona... - Mici opanowywała płacz. Czuła się okropnie. Zostawiła przyjaciół samych z Krakenem i im nie pomogła.

[Fimbrethil]

Wypił posłusznie, to co dała mu Lucyfer. Ufał jej. - Właściwie to ja też opuściłem. - nagle to sobie uświadomił. - przepraszam. - zwrócił się do Lucyfer. Nie próbował się tłumaczyć. Był zbyt zmęczony, głodny i spragniony.

[Lucyfer]

- Nie przepraszaj - uśmiechnęła się i przytuliła się do Fim'a. - O cześć Mici. Wygoniłam Krakena z Głębi. No przynajmniej tak mi się wydaje bo uciekł. - powiedziała i spojrzała na Mici.

[Fimbrethil]

Powoli przypływała mu energia, napój działał. Uznał, że jest wystarczająco na siłach by iść na polowania. No może nie na tyle "na siłach" co po prostu "zbyt zdesperowany". Spróbował wstać... i syknął z bólu. Nie zważał jednak na to. Nie chciał robić z siebie kogoś, kim trzeba się wiecznie opiekować. Powoli uniósł się na łapach.

[Mici Tiluu]

 - brawo Lucy! - pogratulowała jej, ale bez zapału. Nie umiała wykrzesać z siebie choćby odrobiny radości. Czuła się podle i miała déjà vu. Odegnała okropne wspomnienia tragedii i zmartwiona spojrzała na Fim'a.
 - co ci się stało? Widziałam cię, ale nie miałam jak pomóc...

[Lucyfer]

- Zranił się w łapę - powiedziała zanim Irbis zdążył odpowiedzieć.

[Mici Tiluu]

 - bolesne i nieprzyjemne - skrzywiła się. Znalazła kolejny powód, dlaczego nie lubi mórz  - są tam ostre skały. - o skałę prawda? Ja też się tak zraniłam kilka razy.

[Fimbrethil]

Spojrzał z wdzięcznością na gepardzicę. Dziękował jej w duchu, że nie musiał teraz rozmawiać. Ruszył w stronę wysokiej trawy, by coś, cokolwiek, upolować. Starał się nie okazywać bólu, który go rozsadzał. Trucizna przestanie działać po około tygodniu. usłyszał w głowie słowa swojego dawnego medyka. Zostało mu jeszcze dwa dni noszenia w sobie trucizny wstrzykniętej poprzez ugryzienie skorpiona.

[Fimbrethil]

Usłyszał pytanie Mici jakby z oddali, ale zrozumiał.
- Tak. - odpowiedział. Nie chciał teraz rozwlekać się na temat swojej przeszłości.

[Mici Tiluu]

 - gdzie idziesz? Widać, że coś cię boli... - powiedziałam do odchodzącego Fimbrethila - powinieneś odpocząć, a ja bym coś upolowała - kontynuowałam, jednocześnie myśląc, gdzie może pójść po ryby.

[Lucyfer]

Spojrzała na Fim'iego, który przechadzał się wśród traw. ,,Może poszedł coś upolować'' - przeszło jej to przez myśl. - A tak właściwie Mici jak tam z tymi ciekawymi wizjami? - zapytała się i usiadła na ziemi.

[Fimbrethil]

-Nie. - warknął prawie niegrzecznie. Natychmiast się poprawił.- przepraszam. Ja tylko idę po coś do jedzenia. I nic mi nie jest. - przywołał na pysk mocno wymuszony uśmiech, ale natychmiast się skrzywił.

[Mici Tiluu]

Spojrzała na Fim'iego zdziwiona, a następnie odwróciła się do Lucyfer i odparła:
 - a wizje... widzisz kiedy zobaczyłam obraz jak atakuje ciebie Kraken, to się przeraziłam, spanikowałam i... i przestałam mić nad tym kontrolę i... i widziałam kolejne wersje przyszłości i... i wysiadła mi psychika - łzy długo powstrzymywane popłynęły, nie zostawiając śladów na futrze - i nie mogłam ci pomóc, więc teraz czuję się po prostu podle - dodałam ciszej.

[Lucyfer]

- Rozumiem - powiedziała - nie ma nad czym płakać, przecież zwyciężyliśmy Krakena i on uciekł. A nad wizjami faktycznie można coś poćwiczyć. - uśmiechnęła się - nie przejmuj się tym. Hmm.. Kilka wersji mojej przyszłości? No to mam rozbudowaną przyszłość - zachichotała.

[Fimbrethil]

W końcu dostrzegł jakiegoś gryzonia. Podpełzł do niego, szybko capnął /co sprawiło mu kolejną porcję bólu/ i wrócił do dziewczyn. Raczej wyczuł niż zobaczył, że Mici płacze. Zatrzymał się koło niej, trącił ją łbem i usiadł obok Lucy konsumując swój obiad.