Dębowa alejka

[Cermor]

Alejka prowadząca do lecznicy, gdzieniegdzie są "dziwne" rzeźby i znaki.

[Aurora]

Aurora długo wałęsała się po okolicy, aż w końcu trafiła na dziwną alejkę. Niezwykłe rzeźby przykuły jej uwagę. Powoli podchodziła do każdej dokładnie je oglądając. Nigdy nie widziała czegoś podobnego.
- Ale tu interesująco. - mruknęła pod nosem i usiadła koło największej rzeźby, zastanawiając się co przedstawia.

[Cermor]

Wszedł w niepewną miną widział, że jego tereny płoną i nic z tym nie robi, pewnie i tak było już za późno. Będzie musiał uspokoić tą sytuację, nim dojdzie do prawdziwej wojny ze Świetlikami. Zamyślony przechodził Dębową Alejką, kiedy zauważył bardzo znajomą mu postać. Jeśli jego wzrok nie mylił się to być Aurora! Poszedł do niej i przywitał się z nią dotykając swój nos o jej.

[Aurora]

- Ohh! - podskoczyła w miejscu ze strachu i stanęła na 4 łapkach
- Przestraszyłeś mnie Tatusiu - powiedziała z ulgą i również dotknęła noskiem jego nos na przywitanie.
- Podziwiałam te dziwne rzeczy, gdy nagle poczułam zapach spalonych drzew i ...- zamyśliła się chwile.

[Cermor]

-I co? - Chciał, żeby Aurora kontynuowała wypowiedź.

[Aurora]

- Przypomniałam sobie jak zginęła mama ... - wtuliła się w Cermora i rozpłakała.

[Lucyfer]

Lucyfer weszła znudzona wolnym krokiem i z oddali zauważyła Cermora i jakąś kotkę. Podeszła do dwójki bliżej i przywitała się - Dobry.. - ziewnęła po czym dodała - przeszkadzam?

[Aurora]

Pantera po chwili przestała rozpaczać i mocno wtuliła się Cermora i odwróciła w stronę gepardzicy, której jeszcze nie wiedziała.
- Witaj - powiedziała  nieśmiało.
- Nie, nie przeszkadzasz. - uśmiechnęła się, po czym dodała - Mam na imię Aurora - i podeszła powoli do gepardzicy.

[Lucyfer]

- Miło poznać, ja jestem Lucyfer. - znów ziewnęła - Mniemam, że jesteś kimś z rodziny Cermora? - zapytała i spojrzała z ciekawością na młodą kotkę. Wzrok Lucy znów zaczął dokuczać. Zaczęła przecierać oczy łapą.

[Cermor]

Przymrużył trochę oczy zapewne, to była jej sprawka, że tereny zostały zniszczone, ale to teraz nie ważne. Prędzej czy później tereny znów wrócą do swojego poprzedniego stanu. Gdy zauważył łzy Aurory odwzajemnił jej uścisk.
- Wszystko będzie dobrze... - mruknął, chociaż było to marne pocieszenie. Uniósł łeb, gdy zauważył Lucyfer.
- Tak zgadza jest z mojej rodziny.- odpowiedział na jej pytanie. 

[Aurora]

-Tak - odpowiedziała z uśmiechem i spojrzała w stronę Cermora. Zobaczyła, że Lucyfer przeciera oczy i zapytała - Coś Ci wpadło w oko? -i przekrzywiła łepek z zaciekawieniem.

[Lucyfer]

- Nie. - westchnęła ciężko i przestała pocierać oczy - Okropne jest życie Opętańca. - mruknęła - W końcu nie bez powodu mogę władać czasem i zmieniać wygląd. - odparła i usiadła na ziemi.

[Aurora]

Wpatrując się z zaciekawieniem w gepardzice spytała - Jesteś opętana i  dlatego  musisz  trzeć oczy ?
Usiadła przed Lucyfer i z niecierpliwością czekała na odpowiedź.

[Lucyfer]

- Nie.. - westchnęła - Byłam opętana, a demon w moim ciele umarł i przekazał mi swoje zdolności. Mogę się w niego zmieniać i materializować skrzydła a przede wszystkim umiem władać czasem. Mogę zatrzymywać i podróżować w czasie.. W sumie, jak bym miała Tobie całą moją historię opowiadać.. Ale uwierz mi, za długa jest. - odpowiedziała na zadane jej pytanie.

[Aurora]

-Aha - powiedziała trochę zawiedziona, gdyż spodziewała się długiej ciekawej historii.
-Ja też mam moc, umiem władać nad ogniem  i lawą, ale jeszcze muszę dużo ćwiczyć. Co jakiś czas okazuje się, że umiem coś nowego - stwierdziła i uśmiechnęła się.